Het nieuwe jaar is net begonnen, tijd voor goede voornemens dus. Zoals ieder jaar neem ik mezelf voor om beter voor mijzelf en de wereld te zorgen. Om een aandeel te hebben in het verbeteren van de wereld. Mijn eigen wereld en de wereld van mijn kinderen, is ook de wereld van iedereen. Het liefst zou ik ieder mens en dier helpen, zorgen dat we in een wereld vol liefde en vrede leven. Helaas ben ik geen superwoman, dus dat doel is ‘ietsjes’ te hoog gegrepen. Wel kan ik mijn best doen.
Hypocriet of niet?
Ik kan mijn leven blijven leven zoals iedereen en alleen geld geven aan goede doelen. Dat zou een optie kunnen zijn, maar daarbij voel ik me een beetje hypocriet. Ik kan, met mijn rijke westerse achtergrond, mijn schulden ‘afkopen’ en daar pas ik voor.
Maar wat dan? Lang heb ik hiermee geworsteld tot ik een, mij passende, oplossing hiervoor heb gevonden. Ik koop mijn boodschappen zo veel mogelijk lokaal, fair trade en biologisch. Dit is al een grote stap. Maar daarnaast probeer ik bewust te zijn van wat ik koop.
Even een voorbeeld. De keuringsdienst van waarde heeft in meerdere afleveringen aandacht gevraagd voor de herkomst van producten. Daaruit bleek dat er in bijvoorbeeld Zuid-Europa veel sprake is van moderne slavernij. Mensen, veelal vluchtelingen, die voor een veel te laag loon veel te zwaar werk moeten verzetten. Een van de ‘werknemers’ gaf zelfs aan dat hij liever terug wilde naar de armoede in Afrika, omdat alles beter was dan dit. Maar hij verdient niet genoeg om voldoende te kunnen eten, laat staan om een ticket te kunnen kopen.
Veel van deze slavernij bevindt zich in de tomaten- en citrusvruchten-industrie. Iedere verpakking tomaten zou dus slavernij kunnen bevatten. Daarom koop ik mijn tomaten het liefst uit Nederland en koop ik mijn passata en puree van een bepaald merk in de biologische winkel. Dit merk geeft specifiek aan dat hun product absoluut vrij is van slavernij, en tevens biologisch. Klinkt als een goed idee. En ja, dat houdt in dat ik per verpakking een euro meer betaal.
Die ene euro reikt ver
Die ene euro hiervoor, en nog vele anderen voor andere producten, vormen per maand een flink bedrag wat ik extra uitgeef aan mijn boodschappen. Geld om aan goede doelen te geven blijft er hierdoor weinig over. Maar…..
Mijn dagelijkse boodschappen zijn mijn goede doel. Ik werk op deze manier actief mee aan verminderen van slavernij, behoud van de regenwouden, CO2-vermindering, meer biodiversiteit, het behoud van de bijen, eerlijke lonen, kinderen die naar school kunnen, een beter milieu, minder bestrijdingsmiddelen, een beter leven voor de boeren in binnen- en buitenland, en ga zo maar door. Oh ja, en het is toevallig ook nog beter voor mijn eigen gezondheid en dat van mijn gezin. Win-Win-Win dus!
