Onder onze kerstboom staat een stal met rode raampjes. Niet zomaar een stal, maar een handgemaakte stal. Vol liefde gemaakt door mijn opa, om iedere kerst onder hun boom de boodschap door te geven. Nadat mijn opa overleed mocht ik hem hebben. Ieder jaar zetten wij samen de stal op en kijk ik vol liefde naar de beeldjes. Want ook die zijn handgeschilderd door hem. Als jonge man schilderde hij beelden, zoals in de katholieke kerk vaak staan. Speciaal voor deze stal heeft hij het nogmaals gedaan. Inmiddels wel wat ouder, dus niet altijd perfect, maar de liefde straalt er van af.
Ook dit jaar staat de stal er weer met Jozef, Maria en het kindje Jezus. En natuurlijk met de os en de ezel, de herder met een lam in zijn armen en een engel boven de stal. En tussen dat alles in lopen schaapjes vrolijk rond. Een liefdevol tafereeltje om steeds weer van te genieten.
Toch zie ik de stal ook anders. Weinig mensen waren getuige van de geboorte van Jezus, maar de os en de ezel waren er bij. En ook de herders kwamen langs. Juist zij die hele dagen tussen de dieren leven en liefdevol voor ze zorgen. Als deze dieren zo betrokken waren bij de geboorte van Gods Zoon, dan moeten dieren haast wel een bijzondere plek innemen in Gods plan.
En dat is ook wel een van de redenen waarom ik ooit begon met vegetariër worden. Ineens had ik door dat dieren iets heel anders zijn dan artikelen, maar dat ze echt leven, ook als ik ze niet zie. Dat zo een dier zijn leven moet opofferen om te zorgen dat ik mijn stukje vlees kan eten. Niet omdat ik het nodig heb om te kunnen overleven, maar omdat ik er zin in heb.
Daarom eet ik deze kerst, en de rest van de tijd, geen vlees. Om te zorgen dat Gods Liefde in de stal te zien is, en niet eindigt op mijn bord.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten