(Over)leven (1)

Een paar keer per dag bekijk ik het nieuws op mijn telefoon. De ene keer gaat er veel over corona, dan weer over vluchtelingen en oorlog, en daarnaast natuurlijk het klimaat. En bijna altijd is het alleen maar slecht nieuws. Die ene keer dat je dan afspreekt met iemand anders, gaat het hier gegarandeerd over corona of het klimaat. Bijna iedereen ziet beide punten als totaal losse dingen, om het over de oorlogen en vluchtelingen maar helemaal niet te hebben. Maar zijn ze wel zo verschillend?

Klimaatverandering is een feit. Ook dat we er wat aan moeten doen. Maar voor ons rijke westerlingen mag dat niet ten koste gaan van onze verworven luxe. De corona-pandemie komt van dierlijke afkomst, mede veroorzaakt door onze drang om zo goedkoop mogelijk vlees te willen hebben. Versterkt door onze reisdrang, want inmiddels is geen plaats meer onbereikbaar. Veel vluchtelingen zijn op de vlucht voor oorlogen. Veel van die oorlogen worden veroorzaakt door de klimaatverandering, die wij in het westen grotendeels veroorzaakt hebben. Mensen vechten tegen elkaar uit gebrek aan eten, aan vruchtbare grond en aan water.

Als ik alle punten dan bij elkaar zet hebben we de afgelopen jaren eigenlijk een vicieuze cirkel gecreëerd. Of kort gezegd ‘we hebben er een zooitje van gemaakt‘ en het wordt tijd dat we gaan zorgen dat we na deze pandemie weer vooruit kunnen. Vooruit naar een wereld waarin we beter gaan zorgen voor elkaar en het milieu. Ik hoor zoveel mensen die zich vervelen, dus schijnbaar hebben we nu de tijd gekregen om te kijken waar we zelf wat kunnen veranderen om te zorgen voor een betere wereld. En dan helpt ieder stapje, hoe klein ook. Want (zoals mijn zoon laatst aangaf):

Als je deed wat je altijd deed, krijg je wat je altijd kreeg.

Leuk zo’n lockdown

Het meisje staart verveeld door het raam. Buiten ziet ze de meeuwen ruzie maken, en dat is best interessant. Nieuwsgierig kijkt ze naar buiten om te kijken hoe dat zal aflopen. Een paar minuten kijkt ze vol aandacht naar de meeuwen voordat ze zich beseft dat ze met schoolwerk bezig is. Met een diepe zucht draait ze zich om en gaat weer verder met het werk. Ze voelt zich eenzaam en onbegrepen en wacht op het moment dat er eindelijk weer ruimte komt om te doen wat voor haar belangrijk is. Ze raffelt haar werk af en kijkt verveeld om zich heen. Is dit nou echt alles? Hoe lang moet ik nog op deze manier door? Wanneer begint het echte leven, waar iedereen het steeds maar over heeft? Misschien ooit als ik op de middelbare school zit?

Als ik het verhaaltje zelf lees, zie ik een meisje voor me dat zich thuis door haar schoolwerk heen worstelt en hoopt op het einde van de lockdown. Maar helaas is niets minder waar. Dit meisje was ik zelf, en de omgeving was mijn klaslokaal. Op school maakte je wat je leraar zei, en meestal had ik daar maar 40% van de tijd voor nodig. Misschien had je het al door, ik bleek hoogbegaafd te zijn. En dan is school echt niet altijd leuk, 80% van de hoogbegaafde kinderen voelt zich ongelukkig op school..

Lockdown leuk?

Dan zijn lockdowns ineens wél leuk. Natuurlijk missen ze hun vrienden, maar de lessen kunnen ze nu in hun eigen tempo maken. En als ze klaar zijn met hun werk (wat nog steeds vaak niet passend is, maar waarin ze in ieder geval nu door kunnen gaan) is er nu ineens tijd voor hun eigen projecten. Ze kunnen hun energie kwijt en kunnen hun denkvermogen eens echt gebruiken.

Voor deze kinderen is de lockdown zeker ook zwaar, maar het geeft ze ook rust. Misschien een mooi moment voor volwassenen die zich thuis vervelen door de lockdown. Denk je in dat er kinderen zijn die zich dagelijks zo voelen op school, zonder dat daar wat aan gedaan wordt. En dat is niet binnen een paar weken/maanden/jaar over, maar dat ondervinden ze minstens 14 jaar lang.

Passend voor iedereen

Laten we daarom deze lockdown gebruiken om te zorgen voor echt passend onderwijs straks. Voor de kinderen die een leerachterstand hebben opgelopen door de lockdown, maar óók voor de kinderen die straks weer terug moeten naar een wereld van verveling. Zij hebben net zo veel recht op passend onderwijs. Laten we daarom wat leren van deze situatie en zorgen dat deze kinderen na de lockdown passend onderwijs krijgen, zodat ze niet hoeven te hopen op een nieuwe lockdown.