2020

2020, het jaar waarin science-fiction ineens waarheid werd. Het jaar waarin we het bijna gewoon beginnen te vinden om overal een mondkapje te dragen. Wie mij dit eind 2019 had gezegd had ik voor gek verklaard. Maar inmiddels zitten we er al even midden in en wordt 2020 een jaar om nooit te vergeten. Zowel in positief als in negatief opzicht.
 
Zoveel mensen die ernstig ziek zijn geworden, vele zelfs zijn gestorven. Zoveel mensen die nog steeds met de gevolgen kampen van het ziek zijn. Zoveel mensen die hun bedrijf zien aftakelen. Die voor onze gezondheid hun mooie bedrijf dicht moeten doen, en maar moeten hopen dat het straks niet te laat is. Zoveel mensen die zich depressief voelen, omdat ze niet om kunnen gaan met de onzekerheid en de beperkingen die we momenteel hebben. Zoveel mensen die bang en boos zijn en hun gevoel van machteloosheid afreageren op anderen.
 
Maar ook de tijd waarin we ineens meer tijd aan ons gezin kunnen besteden, waarin we niet worden afgeleid door al die dingen die zo belangrijk leken, en we nu eigenlijk amper missen. Ook de tijd waarin we tot rust komen, omdat die deadline ineens een stuk minder belangrijk blijkt. Waar we met z’n allen ontdekken dat je ook heerlijk op vakantie kunt in Nederland en hoe mooi de natuur hier eigenlijk is. Waar we ineens wel voor onszelf zorgen door gezonder te eten en meer te bewegen. En zeker de tijd van zoveel mensen die onzelfzuchtig voor andere zorgen, ook als ze daarmee grotere risico’s lopen om zelf ziek te worden. En wij massaal voor onze deur gaan staan klappen, om ze te laten zien hoe dankbaar we zijn.
 
2020 zal voor altijd in mijn herinnering blijven als een jaar waarin ons leven op zijn kop stond, een jaar waarin we de kans kregen om na te denken wat voor ons echt belangrijk is. Een jaar om de knop om te zetten en het leven te gaan leven vanuit de belangrijkste basis: LIEFDE.