Sinds maart zitten we er met zijn allen midden in, de corona-crisis. De hele wereld ligt op zijn kop, alles staat stil. Veel landen zitten of zaten in een lock-down. Mondkapjesplicht. Als iemand mij dit scenario enkele jaren geleden had verteld, had ik gedacht dat hij het over een science-fiction film had.
Maar helaas is niets minder waar, het is de dagelijkse realiteit. Op het moment dat ik dit schrijf wachten we met spanning af of we dinsdag weer nieuwe maatregelen gaan krijgen, want de aantallen lopen weer schrikbarend op. Mijn dochter maakt zich zorgen. Niet omdat ze bang is zelf ziek te worden van corona, maar omdat ze bang is dat ze vervolgens zelf iemand zou kunnen besmetten en zo aan de verspreiding meehelpt. En ik moet haar geruststellen, maar hoe doe je dat als je zelf het antwoord niet weet.
Met mijn man maak ik een boswandeling en ook dan komt de corona vanzelf als onderwerp naar boven. "Wat hebben we toch een zooitje van de wereld gemaakt, dat we hierin terecht zijn gekomen", zegt hij. En beiden willen we iets doen om te zorgen dat dit nooit meer gebeurt. Want dat is iets wat voor ons beiden als een paal boven water staat. Dit willen wij onze (klein)kinderen niet nogmaals aandoen.
Maar waar zit de oorzaak dan van dit probleem? Hoe komen we aan dat ellendige virus (los van de vraag hoe we er af komen)? En hoe kunnen we zorgen dat we dit nooit meer krijgen?
Als we inzoomen op de oorzaak van het virus blijkt het te zijn ontstaan uit zoönosen, ziekteverwekkers die bij dieren leven. Doordat we, onder meer, in de bio-industrie zo veel dieren op zo'n beperkte ruimte bij elkaar plaatsen, krijgen die virussen en bacteriën vrij spel. Genoeg virussen om uit te kiezen om mee samen te smelten, is eigenlijk het motto binnen zo'n schuur.
Vanaf het moment dat we grootschalige industrie toepassen op dieren zijn we bekend met dit soort virusuitbraken, denk maar aan de gekke koeienziekte, varkenspest, vogelgriep, enzovoort. De afgelopen decennia zien we het aantal virusuitbraken echter fiks toenemen. Vaak troffen ze alleen de dieren zelf, maar de Mexicaanse griep, SARS en natuurlijk Corona raakten ook ons. Wetenschappers schatten in dat de kans op een groter en (voor mensen) gevaarlijker virus eigenlijk een kwestie van tijd is.
Zouden we de dieren meer ruimte geven, en frisse lucht, beter bekend als een normalere manier van leven, hebben we het risico op een nieuwe uitbraak meteen een stuk verkleind. En juist daarin kunnen wij als consumenten een grote vuist maken tegen dit virus. Hoe? Je kan natuurlijk gewoon helemaal stoppen met het eten van vlees. Maar veel mensen vinden die stap te groot. Maak dan een iets kleinere vuist. Eet minder vaak vlees en geef het geld dat je daarmee bespaart uit aan diervriendelijker (het liefst biologisch-dynamisch/Demeter) vlees.
Zo verminder je de kans op het ontstaan van een nieuw virus enorm en kunnen onze kleinkinderen deze ellende terugvinden in de geschiedenisboekjes, waarin staat dat de corona-uitbraak van 2020 het startsein was voor de gezondere wereld waarin zij leven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten