En toen was het toch zo ver. Na jaren lang dubben of ik de stap zou maken heb ik vanochtend toch de stoute schoenen aangetrokken en ben een blog gestart. Een blog waar ik mijn gedachten en ideeën kwijt kan, waar andere mensen met mij mee kunnen denken, en waarin we samen aan een betere, en liefdevollere wereld kunnen werken.
Maar laat ik bij het begin beginnen. Ik ben Sandra, getrouwd met de liefste man ter wereld en moeder van twee hele leuke tieners. En juist deze tieners zetten mij jaren geleden aan het denken over onze wereld. Tijdens een kennismakingsdag voor vrijwilligers van het WNF was er een opdracht. We moesten in een lijn gaan staan van meest milieubewust naar minst milieubewust. Het resultaat was dat er unaniem gestemd werd dat ik het meest milieubewust was.
Iets waar ik het niet mee eens was, want wij rijden auto, hebben een niet super geïsoleerd huis, en nog wel een hoop meer dingen waarin anderen veel verder waren dan wij. Toen de uitleg kwam bleek dat ik een ding anders deed, ik probeer in alles wat ik doe voor de wereld mijn kinderen te betrekken. En hoewel het inmiddels tieners zijn, zijn ze nog altijd begaan met de wereld. Zij zijn immers de toekomst. Van kleins af aan leren ze dat ze goed voor die wereld moeten zorgen, en dat doen wij op onze eigen manier. Soms tegen de stroom in, maar met ons gevoel mee.
En met die gedachte wil ik ook dit blog beginnen. De wereld laten weten hoe ik dingen zie, van elkaar leren, en samen zorgen voor een betere wereld, voor nu EN voor later.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten